گزارش سوم حوت سالروز قیام مردم شهر کابل در مقابل روسهای متجاوز - Pleas come in

امروز سوم حوت سالروز قیام امیدبخش مردم متدین و شجاع شهر کابل در مقابل روسهای متجاوز در سال 1358 است. افغانستان به لحاظ دارا بودن موقعیت بسیار مهم در آسیا همیشه مورد طمع کشورهای استعماری دنیا قرار گرفته است.

به گواهی تاریخ انگلیس یا بریتانیا اولین کشوری است که طعم تلخ شکست را در این کشور تجربه کرده است و بعد از آن اتحاد جماهیر شوروی از زمان روی کار آمدن دولت کمونیستی در افغانستان مردم هوشیار و مسلمان افغانستان متوجه شدند که اتحاد جماهیر شوروی اهداف شوم استعماری را در این کشور دنبال می کنند و بر همین اسا س همه مردم و ابتدا مردم شهر کابل در مقابل این تجاوز به پا خواسته و اعتراض خود را نسبت به نیروهای بیگانه در کشور نشان دادند.

آقای غازی نجیب الله کابلی نماینده مردم کابل در پارلمان در این باره می گوید:

نجیب الله کابلی: (قیام مردم واقعاً یک قیام مهم مردمی بود. دختران و پسران باهم متحد شده بودند و برعلیه شوروی برخاستند. عده ای به زندان پل چرخی می رفتند، عده ای اعدام شدند که واقعاً این قیام یک قیام تاریخی در تاریخ معاصر افغانستان بود و این درس را به ما و گذشتگان ما می دهد که باید به آن بنگریم و حساب کنیم.)

به باور آوارگان سیاسی کشورهای قدرتمند دنیا همیشه سعی دارند با به سلطه درآوردن کشورهای ضعیف منافع سیاسی و اقتصادی خود را دنبال کنند. تجربه نشان داده است که آنها هیچ برنامه ای عملی و معقول جهت بهبود وضعیت کشور ضعیف نداشته بلکه از کمبودها به نفع خود استفاده می برند. اتحاد جماهیر شوروی دست دوستی به سوی افغانها دراز نمود و آهسته آهسته با شعارهای گرم و آشتین در افغانستان نفوذ کرده و درصدد تحقق اهداف خود بود که مردم شجاع و آزادیخواه افغانستان تزویر و ریای آنان را درک کرده و درمقابل این تجاوز به پا خواستند.

آقای ظهور حسینی کارشناس مسایل سیاسی افغانستان بر این باور است که:

ظهور حسینی: (قیام حوت که در سال 1358 بود که درست تقریباً کمتر از یک ماه بعد از حضور نظامی و اشغال نظامی ملحدین شوروی صورت می گیرد. از نظر زمانی یک نکته مهم است از این موضوع که بگذریم بعد متوجه می شویم که این قیام شباهت های بسیار زیادی با قیام و انقلاب اسلامی ایران و انقلاب مردم ایران دارد که به همین نحوه و با پیروی از همان انقلاب و قیام حرکت ایران بود، باتوجه به اینکه این قیام بعد از مقاومت نوپای جهادی مردم مسلمان افغانستان بود و مردم همه مسلمان بودند و مجاهد و مجاهدین از پیکره همان ملت محسوب می شدند، بعد از تجاوز شوروی مردم کابل درواقع به عنوان مردم پایخت و نمونه مردم افغانستان از لحاظ مقاومت خیلی حرکت آگاهانه ای را انجام دادند که به صورت بسیار گسترده و در فرصتی بسیار کم بعد از اشغال شوروی با حمایت از مقاومت افغانستان یک چنین حرکتی صورت گرفت، مردم مسلمان کابل با حاکمیت کمونیست های الحادی مخالف هستند و این یک حرکت نویدبخشی بود که پیروزی مردم مسلمان می توانست جرقه هایی را به وجود بیاورد و پایه های حکومت کمونیستی را متزلزل کند این قیامت شکوهمند برای متجاوزان و قوای اشغالگر خصوصاً قوای متجاوز شوروی این اخطار را داد که هرچه زودتر این کشور را ترک کنند چراکه در اینجا هیچ کس راضی نیست و هیچ کس این حضور غیرمشروع آنان را نمی پذیرد.)

98 درصد مردم این کشور مسلمان هستند و روحیه استکبارستیزی آنان در تاریخ مثال زدنی است و کشورهایی که با خیال واهی و استعماری وارد افغانستان می شوند در باتلاقی گرفتار می آیند که به راحتی نمی توانند از آن فرار کنند آقای سرور مولایی استاد دانشگاه و صاحبنظر افغان می گوید:

سرور مولایی: (قیام حوت 1358 در تاریخ ما در عین حال که برجستگی مخصوص دارد به خاطر اینکه قوای شوروی در افغانستان و در کابل بودند و تلقی همین بود که وقتی ما آمدیم حرکتی نخواهد بود و دیدیم که مردم در طبقات مختلف قیام کردند در کابل از زن و مردم و محله های مختلف و حتی مکاتب، خصوصاً مکتب های دخترانه که آنها را بسیار درمانده کردند و از آن روز به بعد هم جهاد یک تعبیر و تعریف دیگر پیدا کرد و هم ذهنیت اشغالگران تغییر کرد و تلقی شان این بود که وقتی ما وارد شویم تبلیغاتی که از فقر و تبعیضات در افغانستان وجود دارد با وجود آنها خیلی زود موفق می شویم که مردم را راضی کنیم، حقیقت مسئله در افغانستان و چه در تمام ملت هایی که در مقابل بیگانگان برخاستند دو مطلب است. یکی ایمان و اعتقاد مردم به خدا و دین و اسلام و دیگری بیگانه ستیزی مردم و واقعیت آن است که حتی کسی تبلیغ نکرده در افغانستان این مسئله را حتی سال های سال که ما بودیم و دیدیم یکبار حتی از مقاومت مردم تعریف و تمجیدی نشد از مقاومت مردم قبل از اسلام بعد از اسلام و در زمان معاصر که همان اشغال انگلیس ها بود این روایتی که مردم در سینه دارند از نسل ها به نسل های دیگر منتقل شده درحالی که مطبوعات و رادیوها و تلویزیون های ما تقریباً در این زمینه تبلیغ نکردند.

شاید در کتابها و جایی بوده و همین حس اکثر اوقات متجاوزان در افغانستان را بازی داده است که چون تبلیغی و سابقه ای نبوده است پس ما می توانیم کاری کنیم اما وقتی آمدند و روی دشمنی خود را نشان دادند نه روی دوستی را و چون افغانها مردمی مهمان دوست و ساده دل هستند و بیگانگان را در سرزمینشان اگر با صلح وارد شوند می پذیرند و نان مقابلشان می گذارند از زندگی خود چشم می پوشند ولی اگر بیگانه بخواهد باداری کند و به آنها فرمان دهد و به آنان زور بگوید و اختیار مملکت و زندگی آنها را در دست بگیرد آن افغان با همان شرایط زندگی به خاطر همین تعریف عمومی، همین مقاومت، قیام می کند و می بینیم که یک جا و دو جا نیست و حتی سه جای مشتعل شد.

مردم قیام کردند و این مقاومت ما یکبار دیگر در صحنه تاریخی جهان نشان داد که در اواخر قرن بیستم مردم ما با همان عناصر تاریخی خود که همانطور دست نخورده مانده است به این ترتیب که آن قیام شهری بود که تصورش اصلاً نمی رفت دیدید که چقدر با اینکه کشته و شهید دادیم در عمق قضیه قیام مهمی بود.)